" NOWE ŻYCIE " Kluczbork

RybkAA

Dlaczego Anonimowi Alkoholicy są „anonimowi” ?
Anonimowość stanowi duchową podstawę AA.
Chodzi o to, aby Wspólnota AA rządziła się zasadami, a nie była rządzona przez osoby.
Anonimowość gwarantuje jednocześnie każdemu uczestnikowi wspólnoty AA,
że jego imię, nazwisko, praca, zawód, nie zostanie nigdy i nigdzie ujawnione.
Wszyscy mówimy sobie jedynie po imieniu - możesz więc, wybrać imię jakie chcesz
albo podać Twoje prawdziwe.

Co to jest program AA ?
Program AA, to program powracania do trzeźwości, zawarty w Dwunastu
Krokach, oparty o doświadczenia i przeżycia alkoholików w świecie,
którzy przestali pić. Treść Dwunastu Kroków poznasz na mitingach grupy AA !
Program AA, to program absolutnej abstynencji. Uczestnicy Wspólnoty AA
powstrzymują się po prostu od wypicia jednego, nawet najmniejszego
kieliszka w danym dniu, na co dzień ! Trzeźwość zachowujemy poprzez
dzielenie się doświadczeniem, siłą i nadzieją każdego z nas przekazywanymi
sobie na spotkaniach grupy.

Jeśli przyjdziesz na miting AA – czy to zobowiązuje Cię do czegoś ?
Nie - AA nie prowadzi żadnych kartotek ani list obecności. Nie musisz ujawniać niczego
na swój temat. Nikt nie będzie Cię nachodził, jeśli sam zdecydujesz nie przyjść więcej.

Jak się wstępuje do AA ?
Uczestnikiem Wspólnoty AA stajesz się z chwilą, gdy oświadczysz,
że jesteś alkoholikiem. Jedynym wymogiem uczestnictwa jest chęć
zaprzestania picia.
Wielu z nas nie było o tym całkiem przekonanych, kiedy po raz pierwszy
kontaktowało się z AA.

Jak powstał Ruch AA ?
Ruch AA został stworzony w roku 1935 przez dwóch „beznadziejnych”
alkoholików: maklera giełdowego z Nowego Jorku (Bila W.) i chirurga
z Ohio (dr Boba). Zainicjowali oni ten ruch starając się pomóc sobie i innym
cierpiącym na chorobę alkoholową, jak również dlatego, aby samym
zachować trzeźwość.
Ruch AA rozwijał się poprzez powstawanie niezależnych grup, najpierw
w Stanach Zjednoczonych, a potem na całym świecie.

Czym Anonimowi Alkoholicy się nie zajmują ?
AA nie rejestruje uczestników, nie angażuje się w badania ani ich
nie finansuje, nie włącza się do „komisji” czy agend społecznych, nie śledzi
ani nie kontroluje swoich uczestników, nie stawia diagnoz lekarskich
i nie udziela porad psychiatrycznych, nie daje leków i nie zapewnia
zwolnień lekarskich, usług pielęgniarskich, sanatoryjnych, zatrudnienia,
nie oferuje usług religijnych, nie pomaga w sprawach mieszkaniowych,
żywnościowych, finansowych i socjalno-bytowych, nie udziela porad
rodzinnych ani zawodowych.